- Katılım
- 24 Eki 2023
- Mesajlar
- 3,492
- Tepki puanı
- 615
- Puanları
- 113
- Yaş
- 29
- Konum
- Tepelerin Ardı
- Cinsiyet
- Kadın
Boyu 3m’yi bulabilen, 1m’den aşağı pek düşmeyen paşa bıyığı çalı tipi bir bahçe süs bitkisidir. İlkbahardan sonbahara devamlı sarı çiçek açar. Hiç sulanmayan çöl konsepti bahçelerine uygun olacak kadar susuzluğa dayanıklıdır.
Fabaceae (Baklagiller) familyasından olan paşa bıyığı çiçeğini önceleri Caesalpinia cinsine ve Poinciana cinsine bağlayanlar olmuş, sonradan Erythrostemon cinsine bağlanması daha uygun görülmüş.
Çiçek açması bol bol güneş almasına bağlıdır. Bu şartta sürekli çiçek açar. Aksi takdirde ancak temmuz ve ağustos aylarında çiçek açacaktır. Güneş yetersiz olunca çiçeklenmeye pek yanaşmaz. Sarı çiçeklerden çıkan kızıl uzantılar aslında polen taşıyan erkek organlardır. Uzantıların görünümü çiçeğin güzelliğini arttırır.
Yaprakları birkaç sapçıktan oluşan ince saplar üzerinde mini mini dizilen yaprakçıklar bütünü halindedir. Kışın fazla soğuk olmazsa yaprkaları dökülmez. Tohumları fasulyelerde ve bezelyelerde olduğu gibi tohum kılıfları içinde gelişir. Kılıflar biraz genişçe ama çok yassı-incedir çünkü tohumları küçük olur.
Erythrostemon gilliesii türünün yaygın adları çöl cennet kuşu çiçeği, sarı cennet kuşu çiçeği ve bodur akasyadır. Türkçede daha çok paşa bıyığı denir. Tavuskuşu çiçeğine benzetilir. Zaten yakın özelliklere sahiptir. Eskiden aynı cinsten sanılırdı ve bilimsel adı Caesalpinia gilliesii idi.
Ana vatanı Güney Amerika kıtasında subtropikal bölgelerdir. En çok Arjantin ve Uruguay’da bulunurlar. Subtropikal iklime yakın özelliğe sahip dünyanın diğer yerlerinde de önce süs bitkisi olarak yetiştirildikten sonra paşa bıyığı tohumlarıyla yayılarak o bölgelerin doğal bitki örtüsüne karışmışlardır: ABD’nin güney-batısında ve Teksas’ta, Türkiye’de Marmara bölgesinde ve susuzluğa çok iyi dayanıklı olduğu için Güney Afrika’nın Karoo bölgesinde.
Kış soğuklarına dayanıklılığı: Paşa bıyığı çiçeği en fazla -12C derece soğuğa tam dayanıklıdır. Sonbahar sonunda dallarını dibe yakın budamak şartıyla -20C dereceye kadar dayanır. Dolayısıyla Ankara’da paşa bıyığı yetiştirilebilir. Ayrıca dibe yakın budayıp kışın üstünü saman + toprak karışımıyla örtülü tutmakla -25C dereye kadar soğuk olabilen yerlerde de yetiştirilebilir.
Toprak seçmez. Toprağın yeterince süzek olması yeterli. Gübreleme pek gerekmiyor.
Sulama: Her ne kadar susuzluğu gayet iyi dayanıklı olsa da paşa bıyığının güzelce çiçeklenip durması için düzenli sulamak lâzım. Hiç sulamamak ancak dikildiği yerde iki yaşını aşmış olması şartıyla zarar vermez.
Paşa bıyığı budama açısından sorunsuz bir bitkidir. İstediğiniz şekli vermek için istediğiniz gibi budayabilirsiniz. Sonbahar sonunda ya da kış sonunda eğer gerek görürseniz dipten budamanızda bir sakınca yok. Dikkatlice yapılacak şekillendirme budamalarıyla paşa bıyığı çiçeğine devamlı çiçek açan küçük süs ağacı formu kazandırabilmek mümkün.
Çoğaltılması: Paşa bıyığı tohumlarıyla kolayca çoğaltılır. Tohumları kışları hafif don olayı olan yerlerde sonbaharda, daha fazla soğuk olabilen yerlerde kış sonunda ekilmelidir.
Zararlıları ve hastalıkları neredeyse yoktur. Bazı yerlerde nadiren bazı kelebekler paşa bıyığı çiçeğinin yapraklarına yumurta bırakır ve tırtıllar yaprakları yer ama pek yaygın bir şey değildir. Ağır killi ve üzerinde uzun zaman su birikimine sahip olan topraklarda kök çürümesi görülebilir.
Fabaceae (Baklagiller) familyasından olan paşa bıyığı çiçeğini önceleri Caesalpinia cinsine ve Poinciana cinsine bağlayanlar olmuş, sonradan Erythrostemon cinsine bağlanması daha uygun görülmüş.
Çiçek açması bol bol güneş almasına bağlıdır. Bu şartta sürekli çiçek açar. Aksi takdirde ancak temmuz ve ağustos aylarında çiçek açacaktır. Güneş yetersiz olunca çiçeklenmeye pek yanaşmaz. Sarı çiçeklerden çıkan kızıl uzantılar aslında polen taşıyan erkek organlardır. Uzantıların görünümü çiçeğin güzelliğini arttırır.
Yaprakları birkaç sapçıktan oluşan ince saplar üzerinde mini mini dizilen yaprakçıklar bütünü halindedir. Kışın fazla soğuk olmazsa yaprkaları dökülmez. Tohumları fasulyelerde ve bezelyelerde olduğu gibi tohum kılıfları içinde gelişir. Kılıflar biraz genişçe ama çok yassı-incedir çünkü tohumları küçük olur.
Erythrostemon gilliesii türünün yaygın adları çöl cennet kuşu çiçeği, sarı cennet kuşu çiçeği ve bodur akasyadır. Türkçede daha çok paşa bıyığı denir. Tavuskuşu çiçeğine benzetilir. Zaten yakın özelliklere sahiptir. Eskiden aynı cinsten sanılırdı ve bilimsel adı Caesalpinia gilliesii idi.
Ana vatanı Güney Amerika kıtasında subtropikal bölgelerdir. En çok Arjantin ve Uruguay’da bulunurlar. Subtropikal iklime yakın özelliğe sahip dünyanın diğer yerlerinde de önce süs bitkisi olarak yetiştirildikten sonra paşa bıyığı tohumlarıyla yayılarak o bölgelerin doğal bitki örtüsüne karışmışlardır: ABD’nin güney-batısında ve Teksas’ta, Türkiye’de Marmara bölgesinde ve susuzluğa çok iyi dayanıklı olduğu için Güney Afrika’nın Karoo bölgesinde.
Kış soğuklarına dayanıklılığı: Paşa bıyığı çiçeği en fazla -12C derece soğuğa tam dayanıklıdır. Sonbahar sonunda dallarını dibe yakın budamak şartıyla -20C dereceye kadar dayanır. Dolayısıyla Ankara’da paşa bıyığı yetiştirilebilir. Ayrıca dibe yakın budayıp kışın üstünü saman + toprak karışımıyla örtülü tutmakla -25C dereye kadar soğuk olabilen yerlerde de yetiştirilebilir.
Toprak seçmez. Toprağın yeterince süzek olması yeterli. Gübreleme pek gerekmiyor.
Sulama: Her ne kadar susuzluğu gayet iyi dayanıklı olsa da paşa bıyığının güzelce çiçeklenip durması için düzenli sulamak lâzım. Hiç sulamamak ancak dikildiği yerde iki yaşını aşmış olması şartıyla zarar vermez.
Paşa bıyığı budama açısından sorunsuz bir bitkidir. İstediğiniz şekli vermek için istediğiniz gibi budayabilirsiniz. Sonbahar sonunda ya da kış sonunda eğer gerek görürseniz dipten budamanızda bir sakınca yok. Dikkatlice yapılacak şekillendirme budamalarıyla paşa bıyığı çiçeğine devamlı çiçek açan küçük süs ağacı formu kazandırabilmek mümkün.
Çoğaltılması: Paşa bıyığı tohumlarıyla kolayca çoğaltılır. Tohumları kışları hafif don olayı olan yerlerde sonbaharda, daha fazla soğuk olabilen yerlerde kış sonunda ekilmelidir.
Zararlıları ve hastalıkları neredeyse yoktur. Bazı yerlerde nadiren bazı kelebekler paşa bıyığı çiçeğinin yapraklarına yumurta bırakır ve tırtıllar yaprakları yer ama pek yaygın bir şey değildir. Ağır killi ve üzerinde uzun zaman su birikimine sahip olan topraklarda kök çürümesi görülebilir.
