Bizim dini ve milli bir hafızamız var. Dini hafızada insan içinde öpmek, milli hafızada da el ele tutuşmak. Bu ikisi biz Müslüman Türklerde yoktur. Ben unutmadım ve bunu yaşatırım. Benim kadınım, sokakta koluma girer ve çift olarak bu şekilde varlık gösteririz. Vıcık vıcık hareketler bizden çıkmaz. Şuna da adım gibi eminim, memlekette artık milli hafıza ile el ele tutuşmanın nasıl bir bağı olduğunu bilmeyen milyonlarca insan var artık. Bazı mirasları devretmeyi de beceremedik. Maalesef.
Dedemle babaannemin meşhur bir fotoğrafı var. Bu insanlar birbirine isimlerinin yanına bey/hanım koyarak hitab eden insanlar. Bakınız fotoğraf çektirirken bile, kendilerinden sonraki nesillere ne güzel örnek olmuşlar. Şimdilerde öperken fotoğraf çektiren mi dersin, kaynanasına ters binen mi dersin, sarılmayı geçtim yoğuşurken fotoğraf yakalayan mı dersin... Ben atadan böyle gördüm, böyle yaşarım. Kimseye laf söyletmem, kınatmam, söz hakkı tanımam. Biz böyleyiz, o kadar.
