Geçiş nesnesi, nesne ilişkileri okulunun önemli bir izleyicisi olan İngiliz Psikanalist Donald Winnicott'ın bir terimidir. Peki bu kavram neye gönderme yapar?
Psikanaliz bilimi sayesinde bilmekteyiz ki, insan yavrusu, dünyaya geldiği ilk andan itibaren bir çaresizlik içerisinde bakıma muhtaçtır. Yenidoğan, anne karnının konforlu alanından kovulmuş, sürekli doyumun olduğu, zahmetsiz ve gerilimsiz bir durumdan, tekinsiz bir dış dünyaya adım atmıştır. Diş dünya ne kadar tekinsiz olsa da, bakımveren, yenidoğanın her ihtiyacını karşılayacak ve onu hayatta tutacaktır. Yine Winnicott'ın tabiriyle, "yeterince iyi anne", zihnini bebeği ile paylaşacak ve insanlaşma sürecinde yenidoğanın eşlikçisi olacaktır. Fiziksel, biyolojik ve ruhsal olarak hayatta kalmak için gerekli olan dış nesne figürü, yani anne, bebeğiyle kaynaşmış ve birleşmiş bir ilişki kuracaktır.
Winnicott, artık annenin içinde olmayan yenidoğanı, doğduktan sonra da annenin pek dışında görmez çünkü bu süreçte bebek yoktur, anne-bebek ilişkisi vardır.
Bebeklerin elinden düşürmediği, gergin anlarında onları sakinleştiren ve ne çocuğa ne de anneye ait olan, ama her ikisinin de bir parçası olan bu bez parçası, anne ve bebeğin ortak yaşamının simgesidir. Yitirilmiş ama eskil ve kaynaşmış anne-bebek ilişkisine gönderme yapmaktadır. Bu, hem anne, hem de çocuk için, dağılma ve yok olma kaygısını sonlandıran, güvenli ve emniyeti simgeleyen bir nesnedir
Psikanaliz bilimi sayesinde bilmekteyiz ki, insan yavrusu, dünyaya geldiği ilk andan itibaren bir çaresizlik içerisinde bakıma muhtaçtır. Yenidoğan, anne karnının konforlu alanından kovulmuş, sürekli doyumun olduğu, zahmetsiz ve gerilimsiz bir durumdan, tekinsiz bir dış dünyaya adım atmıştır. Diş dünya ne kadar tekinsiz olsa da, bakımveren, yenidoğanın her ihtiyacını karşılayacak ve onu hayatta tutacaktır. Yine Winnicott'ın tabiriyle, "yeterince iyi anne", zihnini bebeği ile paylaşacak ve insanlaşma sürecinde yenidoğanın eşlikçisi olacaktır. Fiziksel, biyolojik ve ruhsal olarak hayatta kalmak için gerekli olan dış nesne figürü, yani anne, bebeğiyle kaynaşmış ve birleşmiş bir ilişki kuracaktır.
Winnicott, artık annenin içinde olmayan yenidoğanı, doğduktan sonra da annenin pek dışında görmez çünkü bu süreçte bebek yoktur, anne-bebek ilişkisi vardır.
Bebeklerin elinden düşürmediği, gergin anlarında onları sakinleştiren ve ne çocuğa ne de anneye ait olan, ama her ikisinin de bir parçası olan bu bez parçası, anne ve bebeğin ortak yaşamının simgesidir. Yitirilmiş ama eskil ve kaynaşmış anne-bebek ilişkisine gönderme yapmaktadır. Bu, hem anne, hem de çocuk için, dağılma ve yok olma kaygısını sonlandıran, güvenli ve emniyeti simgeleyen bir nesnedir
