Soyaçekim Nedir?
Canlı örgenliklerde çevresel etkilerle meydana gelen yararlı değişmelerin yerleşip cinsel hücrelerle yeni kuşaklara aktarımı....
İngiliz bilgini Charles Darwin, canlı örgenliklerin evriminde temel etmenlerin ‘değişme (mutation)’, ‘seçme (Selektion) ve ‘soyaçekim (kalıtım)’ olduğunu tanıtlamıştır. Çevresel etkiler, canlı örgenliklerde değişme’ler meydana getirir. Bu değişmelerin yararlı olanları bulunduğu gibi zararlı olanları da vardır. zararlı olan değişmeler canlı örgenliği yok ederler.
Yararlı olan değişmelerse canlı örgenliği geliştirirler. Bu demektir ki, çevresel koşullara uyabilenler yaşarlar ve türlerini sürdürürler, çevresel koşullara uyamayanlarsa ölüp giderler. İşte bu, bir seçme, Darwin’in deyimiyle ‘doğal ayıklama (Fr. selection naturelle)’’dır.
Bu ayıklamada yararlı olan değişmeler, canlı örgenliklerdeki nükleer nükleit asitlerin moleküllerine yerleşirler ve cinsel hücrelerle yeni kuşaklara aktarılırlar. Soyaçekim ya da kalıtım, bu özdeksel iletkenlerle kuşaklardan kuşaklara aktarılan değişimsel özellikleri dile getirir.
Çağdaş yaşambilim (biyoloji) soyaçekimin özdeksel iletkenlerini keşfetmekle, bu olayı doğaüstü nedenlere bağlayan metafizik savları temelinden çürütmüştür. Canlı örgenliklerde soyaçekim yeteneği olmasaydı, çevresel etkilerle meydana gelen değişiklikler hem bireysel ve hem de güçsüz olarak kalır, evrimsel güçlenmeyle örgenliğin yeni oluşumlarına geçemeyerek türsel gelişmeyi sağlayamazdı.
Örgensel doğa (canlı doğa)’nın gelişmesi, birbirlerine karşıt bulunan ‘değişme’ ve ‘kalıtım’ yasalarının ‘çelişkisel savaşım’larıyla gerçekleşir. ‘Değişme’ yasası benzemezliği, ‘kalıtım’ yasası benzerliği sağlar. Bundan ötürüdür ki çocuklar ana-babalarına hem benzer hem de benzemezler (farklıdırlar N.) ana-babanın tıpkısı olan çocuk yoktur ve olamaz.
Ünlü bir deyimle ‘’Doğada klişe baskısı bulunmaz’’. (eşeysiz üremelerde bulunur N.) Doğal ayıklanma, bu iki karşıt yasanın çelişkili işleyişiyle gerçekleşir ve örgensel doğanın gelişmesini sağlar. Değişme, yararlı yeni özellikler oluştururken, kalıtım bunları biriktirir ve canlı varlıklarda yeni türler üretir. (kalıtım, canlıların uzun süre kendilerine benzemelerini ve kendi türlerinde kalmalarını sağlarken değişme yavaş yavaş değişmelerini ve türleşmelerini sağlar N.)
Doğal ayıklanma, örgenliğin yapısını ve işlevlerini sürekli olarak geliştirir, dış çevreye uymalarını evrimleştirerek pekiştirir.
Evcil koşullardaki ayıklanmaya yapay ayıklanma, doğal koşullardaki ayıklanmaya doğal ayıklanma denir...
Canlı örgenliklerde çevresel etkilerle meydana gelen yararlı değişmelerin yerleşip cinsel hücrelerle yeni kuşaklara aktarımı....
İngiliz bilgini Charles Darwin, canlı örgenliklerin evriminde temel etmenlerin ‘değişme (mutation)’, ‘seçme (Selektion) ve ‘soyaçekim (kalıtım)’ olduğunu tanıtlamıştır. Çevresel etkiler, canlı örgenliklerde değişme’ler meydana getirir. Bu değişmelerin yararlı olanları bulunduğu gibi zararlı olanları da vardır. zararlı olan değişmeler canlı örgenliği yok ederler.
Yararlı olan değişmelerse canlı örgenliği geliştirirler. Bu demektir ki, çevresel koşullara uyabilenler yaşarlar ve türlerini sürdürürler, çevresel koşullara uyamayanlarsa ölüp giderler. İşte bu, bir seçme, Darwin’in deyimiyle ‘doğal ayıklama (Fr. selection naturelle)’’dır.
Bu ayıklamada yararlı olan değişmeler, canlı örgenliklerdeki nükleer nükleit asitlerin moleküllerine yerleşirler ve cinsel hücrelerle yeni kuşaklara aktarılırlar. Soyaçekim ya da kalıtım, bu özdeksel iletkenlerle kuşaklardan kuşaklara aktarılan değişimsel özellikleri dile getirir.
Çağdaş yaşambilim (biyoloji) soyaçekimin özdeksel iletkenlerini keşfetmekle, bu olayı doğaüstü nedenlere bağlayan metafizik savları temelinden çürütmüştür. Canlı örgenliklerde soyaçekim yeteneği olmasaydı, çevresel etkilerle meydana gelen değişiklikler hem bireysel ve hem de güçsüz olarak kalır, evrimsel güçlenmeyle örgenliğin yeni oluşumlarına geçemeyerek türsel gelişmeyi sağlayamazdı.
Örgensel doğa (canlı doğa)’nın gelişmesi, birbirlerine karşıt bulunan ‘değişme’ ve ‘kalıtım’ yasalarının ‘çelişkisel savaşım’larıyla gerçekleşir. ‘Değişme’ yasası benzemezliği, ‘kalıtım’ yasası benzerliği sağlar. Bundan ötürüdür ki çocuklar ana-babalarına hem benzer hem de benzemezler (farklıdırlar N.) ana-babanın tıpkısı olan çocuk yoktur ve olamaz.
Ünlü bir deyimle ‘’Doğada klişe baskısı bulunmaz’’. (eşeysiz üremelerde bulunur N.) Doğal ayıklanma, bu iki karşıt yasanın çelişkili işleyişiyle gerçekleşir ve örgensel doğanın gelişmesini sağlar. Değişme, yararlı yeni özellikler oluştururken, kalıtım bunları biriktirir ve canlı varlıklarda yeni türler üretir. (kalıtım, canlıların uzun süre kendilerine benzemelerini ve kendi türlerinde kalmalarını sağlarken değişme yavaş yavaş değişmelerini ve türleşmelerini sağlar N.)
Doğal ayıklanma, örgenliğin yapısını ve işlevlerini sürekli olarak geliştirir, dış çevreye uymalarını evrimleştirerek pekiştirir.
Evcil koşullardaki ayıklanmaya yapay ayıklanma, doğal koşullardaki ayıklanmaya doğal ayıklanma denir...
