Oymyakon

Dünyanın en soğuk yerinde -71,7°C'ye kadar günlük yaşamı belirleyen yerde yaşamak..

Rusya'nın Sibirya'nın doğusundaki Yakutia bölgesinde küçük bir yerleşim yeri olan Oymyakon, dünyanın en soğuk yerleşim yeri ünvanına sahip.

-71.7°C'lik inanılmaz bir rekor sıcaklığa sahip bu yer, insanların doğanın zorlu koşullarına nasıl uyum sağlayabileceğinin uç bir örneği.

Oymyakon ismi, yakındaki kaplıcalara atıfta bulunan "donmamış su" anlamına geliyor. Oymyakon çevresindeki bölgenin ren geyiği çobanları tarafından kışlık bir ev olarak kullanılmasının da nedeni bu yaylar, bu kaynaklardan gelen suların tüm yıl boyunca sıvı kalmasıdır.

Sibirya Taygası'nın göbeğinde yer alan yerleşim yeri yaklaşık 450 kişilik bir nüfusa sahiptir. Aşırı soğuğa rağmen sakinler zorlu yaşam koşullarına uyum sağladı.
Kışın sıcaklık genellikle -50°C'nin altına düşer ve gün son derece kısa olur. En derin kışın güneş günde sadece birkaç saat parlar.Yazın ise sadece güneşin aydınlatıcı ışıkları buraya arada uğrar.

Bu büyük farklar Oymyakon'daki hayatı özellikle zorlu hale getiriyor.

1933 yılında yerleşim olan bir bölgede kaydedilen en düşük sıcaklık -71.7°C iken dünya çapında şöhret kazandı.

Oymyakon'daki alt yapı basit ama işlevsel. Evlerin çoğunda açık banyo var, çünkü permafrost zemininden dolayı su boruları döşemek imkansız.
Bunun yerine insanlar su sağlamak için eriyen kar ve buzu kullanıyor. Bölgede geleneksel anlamda tarım da yok.

Meyve ve sebzeler aşırı soğukta yetişemediği için sakinlerin diyeti çoğunlukla et, özellikle de ren geyiği eti ve balıktan oluşuyor.

Şiddetli kışlar nedeniyle toprak kalıcı olarak donuyor ve bu da bitkilerin yetiştirilmesini zorlaştırıyor.

Zorlu iklim koşulları insanların günlük hayatlarını da şekillendirdi.

Çocuklar -52°C sıcaklıklarına kadar okullara gidiyor; ancak bunun altında olursa dersler askıya alınır.Arabalar sürekli çalışmak zorundadır çünkü aksi takdirde donarlar, ve hatta mürekkep bile bu sıcaklıklarda donabilir, yazmayı zorlaştırır.

Oymyakon sadece aşırı soğuk olması ile değil, aynı zamanda izole konumuyla da bilinir. Yerleşimi başka yerlere bağlayan tek yol, Sovyetler zamanında Gulag mahkumları tarafından yapılan "Kemik Yolu" adı verilen yoldur.

Ölen mahkumların cesetleri genellikle doğrudan sokağa gömüldüğü için bu sokağa isim verildi.

Bu insanların burada nasıl ve neden durduğunun tek cevabı ise “alışmak”. İnsanlar alıştıkları ortamları ve alışkanlıklarını bazen zor bırakırlar.
Uzun süre bir hapishanede yaşayan bir insan bile o hayata alışır ve dışarıya çıktığında dışarıdaki hayata bir süre geçtikten sonra ancak adapte olur..