- Katılım
- 7 Eki 2022
- Mesajlar
- 14,569
- Tepki puanı
- 4,338
- Puanları
- 113
- Yaş
- 35
- Konum
- Kocam köylü
- Cinsiyet
- Kadın
ÇÖPTEKİ ÇİÇEK
Çocuklarım yuvadan uçtu, sonra can yoldaşım herşeyim biricik eşimi kaybettim. Eşim de çiçekleri çok severdi, bende. Evimizin her tarafı çiçek doluydu. Balkonumuz, camlarımız, odalar her taraf.
Eşim öldükten sonra bu koca dairenin kirasını ödeyemezdim. Baba evini imar edip küçük bir kasaba olan memleketime geri döndüm. Çiçeklerimi, anılarımı geride bırakarak.
Memleketime döndüm dönmesine ama kimse kalmamış, memleket bana yabancı olmuş. Sevdiklerimin hepsi öbür tarafa gitmiş. Mahalle tamamen değişmiş. Hayattan hiç bir zevk alamaz oldum. Ölümü arzu ediyor, bekliyor gün sayıyordum adeta. Yalnızlık ne kadar zormuş meğer. Çiçek yetiştirmekte içimden gelmiyordu artık.
Bazen sıkıldıkça sokakta boş boş gezinip tekrar bomboş evime dönüyordum. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu sanki. Eşimle akşamları çay demler dizi seyrederdik. Artık diziler bile tatsız tuzsuzdu. Yemek yemek işkenceydi sanki. Birde uykusuzluk sardı ki sorma , sağa dön sola dön sabah olmuyordu bir türlü. Meğer insanın sonu ne kötüymüş.
Gene bir kış günü içim daraldı. Hava çok soğuk olmasına rağmen kendimi dışarı attım. Sokaklarda boş boş dolaşırken saksısı ile çöpe atılmış bir çiçek gördüm. Ne yaprağı kalmıştı ne çiçeği. Kuru bir dal kalmıştı. Kendime benzettim bu çiçeği. Orada bırakmaya kıyamadım.
Yeni saksı aldım, toprak aldım. Her gün seviyor, konuşuyordum bu çiçekle. Kendime benzetiyordum çiçeği
Aradan biraz zaman geçince kuru daldan filizler yeşermeye başladı. Sabah kalkınca ilk işim çiçeğin yanına gitmekti artık. Birkaç aya iyice dallandı. Çiçeğim tomurcuklanmıştı. Dünyalar benim oldu.
Daha önce gördüğüm bir çiçek değildi. Nasıl bir şey açacak çok merak ediyordum. Çiçekle birlikte benimde içimde yaşama sevinci tomurcuklanmıştı sanki.
Çiçeğim nihayet açtı. Çok güzel bir çiçekti. Öyle güzel açtı, öyle güzel dallandı ki anlatamam.
Bahar gelince yirmi tane saksı alıp çiçekleri ayırdım. Hepsi tuttu. Artık yirmi saksı çiçeğim vardı, ertesi seneye çok güzel açtılar.
Aklıma müthiş bir fikir geldi. Evim çarşıya yakındı. Alt kattaki odanın birini dükkan haline getirdim. Elli saksı daha aldım. Pazardan çiçek fideleri aldım. Çiçek bakımından anlıyordum.
Şimdi bir çiçekçi dükkanım var. Çok paralar kazanmıyorum ama kendimi oyalıyorum. Birde küçük radyom, kanepem var. Yeni dostlar edindim. Çay içer sohbet ederiz.
Sevmek çok güzel bir şey. Bir çiçeği sevmek bile insanın hayatını değiştirebiliyor.
Çocuklarım yuvadan uçtu, sonra can yoldaşım herşeyim biricik eşimi kaybettim. Eşim de çiçekleri çok severdi, bende. Evimizin her tarafı çiçek doluydu. Balkonumuz, camlarımız, odalar her taraf.
Eşim öldükten sonra bu koca dairenin kirasını ödeyemezdim. Baba evini imar edip küçük bir kasaba olan memleketime geri döndüm. Çiçeklerimi, anılarımı geride bırakarak.
Memleketime döndüm dönmesine ama kimse kalmamış, memleket bana yabancı olmuş. Sevdiklerimin hepsi öbür tarafa gitmiş. Mahalle tamamen değişmiş. Hayattan hiç bir zevk alamaz oldum. Ölümü arzu ediyor, bekliyor gün sayıyordum adeta. Yalnızlık ne kadar zormuş meğer. Çiçek yetiştirmekte içimden gelmiyordu artık.
Bazen sıkıldıkça sokakta boş boş gezinip tekrar bomboş evime dönüyordum. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu sanki. Eşimle akşamları çay demler dizi seyrederdik. Artık diziler bile tatsız tuzsuzdu. Yemek yemek işkenceydi sanki. Birde uykusuzluk sardı ki sorma , sağa dön sola dön sabah olmuyordu bir türlü. Meğer insanın sonu ne kötüymüş.
Gene bir kış günü içim daraldı. Hava çok soğuk olmasına rağmen kendimi dışarı attım. Sokaklarda boş boş dolaşırken saksısı ile çöpe atılmış bir çiçek gördüm. Ne yaprağı kalmıştı ne çiçeği. Kuru bir dal kalmıştı. Kendime benzettim bu çiçeği. Orada bırakmaya kıyamadım.
Yeni saksı aldım, toprak aldım. Her gün seviyor, konuşuyordum bu çiçekle. Kendime benzetiyordum çiçeği
Aradan biraz zaman geçince kuru daldan filizler yeşermeye başladı. Sabah kalkınca ilk işim çiçeğin yanına gitmekti artık. Birkaç aya iyice dallandı. Çiçeğim tomurcuklanmıştı. Dünyalar benim oldu.
Daha önce gördüğüm bir çiçek değildi. Nasıl bir şey açacak çok merak ediyordum. Çiçekle birlikte benimde içimde yaşama sevinci tomurcuklanmıştı sanki.
Çiçeğim nihayet açtı. Çok güzel bir çiçekti. Öyle güzel açtı, öyle güzel dallandı ki anlatamam.
Bahar gelince yirmi tane saksı alıp çiçekleri ayırdım. Hepsi tuttu. Artık yirmi saksı çiçeğim vardı, ertesi seneye çok güzel açtılar.
Aklıma müthiş bir fikir geldi. Evim çarşıya yakındı. Alt kattaki odanın birini dükkan haline getirdim. Elli saksı daha aldım. Pazardan çiçek fideleri aldım. Çiçek bakımından anlıyordum.
Şimdi bir çiçekçi dükkanım var. Çok paralar kazanmıyorum ama kendimi oyalıyorum. Birde küçük radyom, kanepem var. Yeni dostlar edindim. Çay içer sohbet ederiz.
Sevmek çok güzel bir şey. Bir çiçeği sevmek bile insanın hayatını değiştirebiliyor.
