- Katılım
- 17 Tem 2023
- Mesajlar
- 11,641
- Çözümler
- 1
- Tepki puanı
- 3,032
- Puanları
- 113
- Konum
- ab inferno
- Cinsiyet
- Kadın
Ünlü Fransız Sosyolog Emile Durkheim’e göre “anomi” tanımı, bireylerin ve toplumun anlam kaybına uğramasını anlatır...
İnsanlar normlarını, içinde yaşadıkları toplumlardan alırlar. Onları bir arada tutan ortak ahlaki değerler ve hukuk kuralları işlevsiz hale geldiğinde, bu normlar dağılır ve “anomi” oluşur.
Şöyle ki;
n Hayatın anlamsızlaşması, değersizlik duygusu, heyecan yitimi, hedef belirleyememe, hiçbir şeyin hiçbir zaman düzelmeyeceğine olan inanç, umutsuzluk ve çaresizlik, görünmez bir zehirli gaz gibi bilinci yavaş yavaş istila eder.
★★★
■ Böylesi toplumlarda, kurallar birbiriyle çelişir. Bir gün alınan karar veya söylenen söz, ertesi gün inkâr edilir. Kanun ve kurallara uymamanın yaptırımı olmaz. Uygulamalar keyfidir; akıl erdirilemez!
■ Giderek ilkesiz, sorumsuz davranmak sıradanlaşır; kuralsızlık, yerleşik kültür halini alır. Ortak değerlerin kaybı, insanların birbirine olan duyarlılığını ve saygısını da azaltır.
★★★
■ Dayanışma ortadan kalkar. Paylaşım duygusu yok olur, bencillik artar. Cehalet, bilime, akla ve aydınlığa fütursuzca saldırma cesaretini bulur...
Çünkü “anomi” halindeki toplumlarda ileriye ve aydınlığa yönelik ortak bir başarı umudu, bir ülkü yeşeremez...
■ Bunlara paralel olarak eğitimin önemi de azalır...
★★★
■ Eğitim, hayatı keşfetme heyecanını yitirir; yerini bir yerlere girip para kazanmak için bir kâğıt parçası edinme telaşına bırakır. “Anomi” bazen anarşi ile karıştırılır ki bu tamamen yanlıştır!
Anarşide, siyasi bir otorite veya yönetime başkaldırı vardır.
“Anomi”de ise bir hedef yoktur. Pusulasız gemi gibidir, anomik toplumlar. Yönünü yitirmiştir!
■ Kanaat önderlerinin birbirlerini çağrıştıran ortak söylemleriyle yaşanan tuhaflıklar normalleştirilir.
Böylece, eğitimsiz ve birey olmanın bilincine erişememiş kitleler, kısa sürede benzer davranışlar sergilemeye başlarlar.
★★★
■ Bu durum, toplumda moral çökmesi ve hukuk eksikliğine yol açar. Bireyler birbirlerine yabancılaştığından, ilişkilerini nesnelleştirerek kurmaya başlarlar.
Birbirlerini nesne olarak görmelerinin kaçınılmaz sonucu olarak da şiddet artar ve şiddetin önüne geçilmesi giderek zorlaşır.
★★★
Uğur Dündar
İnsanlar normlarını, içinde yaşadıkları toplumlardan alırlar. Onları bir arada tutan ortak ahlaki değerler ve hukuk kuralları işlevsiz hale geldiğinde, bu normlar dağılır ve “anomi” oluşur.
Şöyle ki;
n Hayatın anlamsızlaşması, değersizlik duygusu, heyecan yitimi, hedef belirleyememe, hiçbir şeyin hiçbir zaman düzelmeyeceğine olan inanç, umutsuzluk ve çaresizlik, görünmez bir zehirli gaz gibi bilinci yavaş yavaş istila eder.
★★★
■ Böylesi toplumlarda, kurallar birbiriyle çelişir. Bir gün alınan karar veya söylenen söz, ertesi gün inkâr edilir. Kanun ve kurallara uymamanın yaptırımı olmaz. Uygulamalar keyfidir; akıl erdirilemez!
■ Giderek ilkesiz, sorumsuz davranmak sıradanlaşır; kuralsızlık, yerleşik kültür halini alır. Ortak değerlerin kaybı, insanların birbirine olan duyarlılığını ve saygısını da azaltır.
★★★
■ Dayanışma ortadan kalkar. Paylaşım duygusu yok olur, bencillik artar. Cehalet, bilime, akla ve aydınlığa fütursuzca saldırma cesaretini bulur...
Çünkü “anomi” halindeki toplumlarda ileriye ve aydınlığa yönelik ortak bir başarı umudu, bir ülkü yeşeremez...
■ Bunlara paralel olarak eğitimin önemi de azalır...
★★★
■ Eğitim, hayatı keşfetme heyecanını yitirir; yerini bir yerlere girip para kazanmak için bir kâğıt parçası edinme telaşına bırakır. “Anomi” bazen anarşi ile karıştırılır ki bu tamamen yanlıştır!
Anarşide, siyasi bir otorite veya yönetime başkaldırı vardır.
“Anomi”de ise bir hedef yoktur. Pusulasız gemi gibidir, anomik toplumlar. Yönünü yitirmiştir!
■ Kanaat önderlerinin birbirlerini çağrıştıran ortak söylemleriyle yaşanan tuhaflıklar normalleştirilir.
Böylece, eğitimsiz ve birey olmanın bilincine erişememiş kitleler, kısa sürede benzer davranışlar sergilemeye başlarlar.
★★★
■ Bu durum, toplumda moral çökmesi ve hukuk eksikliğine yol açar. Bireyler birbirlerine yabancılaştığından, ilişkilerini nesnelleştirerek kurmaya başlarlar.
Birbirlerini nesne olarak görmelerinin kaçınılmaz sonucu olarak da şiddet artar ve şiddetin önüne geçilmesi giderek zorlaşır.
★★★
Uğur Dündar
